Geboren worden en slapen, vrijen en thuiskomen
Van een lange reis, dat doen hier velen 's nachts-
Ook doodgaan, maar dat is altijd pas voor straks.
Wij liggen op britsen en staren door een gat
Van weggeslagen tentzeil naar een tuin
Vol aangeharkte wolken en opgespitte sterren.
Dat hoge hemelpark is heel ons dak
Sinds wij hier wonen in omzwervingen en groeien
In de krimpende stap van verdwalende volken
Wij winden het daglicht om onze vinger
En spannen die springveer in onze nachtrust op.
En onze slaap is geen vergeten maar ascese.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten