Hij huilt bij de begrafenis Hagar Peeters

Hij huilt bij de begrafenis
niet om wie gestorven is
maar omdat het nu kennelijk mag.

Beulen kruipen uit het graf
verraders dragen de kist
bedriegers werpen zand

een leugenaar leest de mis
op de valse cadans van het koor
dat de moord beging.

In de kring van rouwenden
ontwaart hij een zonderling
die gebaart dat hij zich vergist:
kijk maar, er ligt niet wie er ligt.

Het ongeluk Hagar Peeters

Er was vervallen. Er was verslagen.
Er waren woorden van de levenden later.
Er was onbegrip. Er was weemoed.
Er was een lege auto langs de weg.
Er was een coupé gevallen in de vallei.
Er waren ramptoeristen, verslaggevers,
cameramensen. Er waren artikelen in de krant.
Er waren foto’s van de fotografen. Er was zand.
Er was geen afscheid, daar was geen tijd voor.
En er was spijt, al wist niemand om wat.
Zo moet ik verleden week zijn overleden.
Ik ben door iets onnoembaars overreden
toen ik onoplettend overstak van mij naar jou.

Ik ben er Gerdine Smit

En als het dan zo is
leg ik mijn pad
naast het jouwe
en loop ik met je mee

ik was nog naar de goden
of ze iets konden regelen
zo werkt dat niet
zeiden ze

maar wees gerust
laat zijn
zie je hart
dat luisteren kan
het weet dat de rivier
haar bochten neemt.