Je kinderen zijn je kinderen niet,
maar zonen en dochters van ’s levens
hunkering naar zichzelf.
Jij brengt hen ter wereld
en ofschoon ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je mag hun je liefde geven,
maar niet je gedachten,
Want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichaam huisvesten,
maar niet hun ziel,
Want hun ziel woont in het huis van
morgen, dat je niet kunt betreden,
zelfs niet in je dromen.
Je mag ernaar streven aan hen gelijk
te worden, maar probeer hen niet aan jou
gelijk te maken,
Want het leven gaat niet achteruit,
noch draalt het bij gisteren.
Je bent de boog waarmee jouw kinderen
als pijlen het leven in worden geschoten.
Laat het spannen door de boogschutter
je tot vreugde zijn,
Want evenals Hij de pijl liefheeft om
zijn vlucht, zo heeft Hij ook de boog lief
om zijn standvastigheid.
