Eb M. Vasalis

Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
iedre minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
waterdun omhuld door 't ogenblik.
Zuigende eb van het gemoed,
dat de minuten trekt en dat de vloed
diep in zijn duisternis bereidt.

Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?

Voor Timmie Eva Gerlach

Tegen het donker,
tegen de nacht,
tegen het doodgaan
hou ik de wacht.

Als ik zo lig
kan het ongeluk
niet door mijn rug en
ga jij nooit stuk.

Om de schaduw op het raam,
om het spook in de kast,
om de dief onder het bed
hou ik je vast.

Niemand, mijn eigen
kaalgekust beest
weet hoe vaak ik jou,
jij mij bent geweest.