Je hoort wel
in mijn porseleinkast,
maar ik breek
altijd zo veel.
Je hebt een hart
van één nacht ijs,
de splinters steken
erdoorheen.
Je houdt van mij
maar kent me niet,
je zwaait met waaiers
van verdriet -
we zijn wel
voor elkaar gemaakt,
maar jij van glas
en ik van steen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten