Steen Maria Vasalis

Verdriet kit al mijn krachten samen,
zodat ik roerloos word als steen.
Mijn hele wezen wordt materie,
een ondoordringbaar star mysterie,
o sla de rots, opdat ik ween.

Verdriet M. Schouwenaar

Verdriet heeft geen rubber zolen,
maar harde hakken die klakken,
klakken dwars door je hart
en je lach
die je net nog wou pakken.

Gelukkig
loopt verdriet ook altijd weer door
en kom je thuis waar de kachel brandt
met je sloffen er stilletjes voor.